Het hart zei nee, het verstand riep ja!
27 februari 2019, een dag die in hun geheugen gegrift staat. Toen namen Wil en Ellie Plasmans uit Eersel afscheid van hun zeventig melkkoeien en veertig stuks jongvee. Net daarvóór hadden ze met VABIMPULS hun toekomst uitgestippeld. Een must, want door nieuwe regels was behoud van de melkveehouderij onhaalbaar.
“Een moeilijke tijd”, blikt Wil terug, “maar met het eindresultaat zijn we tevreden.” Het melkveebedrijf van Wil en Ellie en hun twee inmiddels volwassen kinderen Harold en Lisanne was een echt familiebedrijf. “Het was vroeger van mijn ouders”, vertelt Wil. “Tot 1980 runden we het samen, in een maatschap. De laatste 33 jaar was het van Ellie en mij.” Als het aan Wil had gelegen, had hij nu nog steeds melkkoeien. “Ze waren mijn lust en mijn leven”, vertelt hij daarover. “Ik deed aan weidegang, de dames stonden de hele zomer buiten.” Maar de regelgeving rondom de uitstoot van schadelijke stoffen gooide roet in het eten. “Ik moest mijn stallen aanpassen. Die investering zou ik nooit meer terugverdienen. Ik was toen 57, had geen bedrijfsopvolger. De grote vraag was: Wat gaan we doen?
Wil en Ellie Plasmans
Brood verdienen
Op een bijeenkomst van de gemeente Bergeijk (het grootste deel van de grond van Pasmans ligt in die gemeente) hoorde hij voor het eerst over VABIMPULS. Zijn casus viel onder de regeling ‘eigenaren van een veehouderij die overwegen te stoppen en op zoek zijn naar een oplossing’. “Begeleiding kwam als geroepen”, weet hij nog. “Ellie en ik wisten bijvoorbeeld toen nog niet óf we wilden stoppen. Dat wilde ik uitzoeken, vooral omdat het hart ‘nee’ zei en het verstand ‘ja’. Dat vecht met elkaar. Afscheid nemen van je bedrijf en koeien is één ding. Maar we moesten ook een alternatief vinden om ons brood te verdienen. Het is dan ontzettend fijn als er een objectieve en onafhankelijk deskundige is met wie je alles op een rijtje zet.”
Die deskundige van VABIMPULS was Gemma van den Berg. Zij hielp Wil en Ellie bij het onderzoeken wat ze wilden en wat ze nodig hadden om inkomen te vergaren. Gemma: “Mijn aanpak is er eentje van inzicht geven in de feiten en cijfers, maar ook een luisterend oor bieden. Reflecteren op wat er gebeurt en benadrukken dat het in veranderingstrajecten heel normaal is om onzeker te zijn.” Voor Wil was dat goud waard. “Het waren geen gemakkelijke beslissingen die we met ons gezin hebben moeten nemen. Daarom was het fijn dat ik Gemma op elk moment van de dag even kon bellen of een appje kon sturen. Ze reageerde altijd.”
In coproductie
Voor Wil en Ellie was al snel duidelijk dat ze vooral op de bedrijfslocatie wilden blijven wonen en werken. “We zouden het vreselijk hebben gevonden als wij alles hadden moeten verkopen. Als wij van ‘buiten’ naar het dorp hadden moeten verhuizen.” Het herbestemmen van onze bedrijfsgebouwen leek daarmee dé oplossing voor nu en de lange termijn. Gemma: “Ik ben geen expert in ruimtelijke ordening, dus is specialist Femke Klomp ingezet om zich hierover te buigen.” Zij hielp Wil en Ellie mee de herbestemmingsplannen verder uit te werken en een goed onderbouwde vergunningsaanvraag in te dienen bij de gemeente Eersel.
Dankzij deze coproductie van VAB-eigenaren en de deskundige en specialist van VABIMPULS is er op het voormalige melkveebedrijf van Wil en Ellie nu nieuwe bedrijvigheid te vinden: een caravanstalling. Een andere bedrijfsruimte kreeg een ambachtelijke bestemming, voor zoon Harold die timmerman is. “Mijn grond benut ik ook nog, nu voor akkerbouw. De wortels, aardappelen en mais vinden al gretig aftrek bij diverse afnemers waarmee ik contracten sloot.” Terugblikkend op drie enerverende jaren concludeert Wil dat het een moeilijke periode is geweest, maar dat de uitkomst van alle inspanningen oké is. “We hebben er nu vrede mee.”