Zonnesystemen worden op dit moment met name toegepast op schuine en platte daken. Hiervan is in Nederland ongeveer 800 km2 van beschikbaar. Gezien de energietransitie waar we ons momenteel allemaal in begeven en haar doelstellingen, is het belangrijk dat er naar alternatieve wordt gekeken. Om de energievraag in Nederland op een duurzame manier te kunnen voeden zou 6000km2 nodig zijn. Tevens kunnen zonnedaken alleen Nederland niet in haar totale energiebehoefte voorzien. Uiteraard bestaan er nog alternatieven zoals windenergie maar de toepassing daarvan is niet de meest toegankelijke en zeker niet de goedkoopste. Voor consumenten is eigen opwek van windenergie volledig buiten bereik. In het onderhavige project wordt gekeken naar een systeem dat de efficiency van huishoudelijke systemen aanzienlijk kan verhogen. Dit heeft ermee te maken dat veelal het beschikbare gebouwenoppervlak wordt beoordeling naar het vermogen om met dit oppervlak elektriciteit op te wekken. Dit dient ten alle tijden aan de buitenzijde van het gebouw te gebeuren. Dit oppervlak mag niet gehinderd worden door schaduw en dat oppervlak ligt bij voorkeur rechtstreek in de zon. Ondanks de rechtstreekse blootstelling gaat er nog steeds te veel energie verloren. Middels zonnepanelen wordt met 15% efficiency zonlicht omgezet in bruikbare energie (zonnestroom). De rest, maar liefst 85% bestaat voor het overgrote deel uit zonnewarmte en voor een klein deel uit minder bruikbare energie (infrarood, ultraviolet, etc.). Om de totale efficiency omhoog te krijgen is het noodzakelijk dat energieopwekkende systemen naadloos passen in de omgeving waarin ze worden toegepast. En dus ook aansluiting vinden bij reeds bestaande systemen. Dit betekend dat er in grote mate standaardisatie op bouwkundig en installatietechnisch gebied moet plaatsvinden. Dit zal namelijk leiden tot een effectieve en efficiëntere inpassingen van zonne-energieproducten. De concrete aanleiding om dit probleem op te lossen, zijn de positieve resultaten die de bij dit project betrokken kernpartners boekten met het onderzoeksprogramma PVTinSHaPe, waarbij op de TU/e met proefinstallaties van o.a. SolarTech een proefdak is ontwikkeld met behulp van het BIPVT-dakpaneel programma. SolarTech is in de voorbije jaren door diverse marktpartijen benaderd die energie willen halen uit andere materialen dan dakbedekking, bijvoorbeeld uit dakpannen, dakterrassen en gevelpanelen, waardoor het bouwdeel niet zozeer als product maar als functionaliteit beschouwd wordt. Hierdoor zijn we met productontwikkeling gestart om goedkope thermische collectoren te realiseren: de Build-In Thermal collector, kortweg BIT-wisselaar of BIT. Door eenvoudigtoepasbare halffabricaten te ontwikkelen die kunnen worden aangebracht in of achter bouwmaterialen van producten zoals dakpannen en overige dakbedekking, gevels, dakterrassen en zonnepanelen. Het is in deze cruciaal dat zo’n BIT-wisselaar naadloos aansluiting vindt in deze toepassingen, en gekoppeld kan worden aan andere energiesystemen waaronder warmtepompen en opslagcapaciteiten. Op deze manier kunnen we bouwgevels een extra functie geven, of voor bestaande systemen de efficiency aanzienlijk verhogen. Wat de BIT-wisselaar uniek maakt is dat de eenvoud en brede toepasbaarheid ertoe leiden dat het tegen een lage prijs is te maken. Tevens is de BIT-wisselaar in staat om zelfs bij lagere temperaturen een prima rendement te behalen en moet het een simpele en goedkope plug and play oplossing worden voor de consument. BIT geeft daarmee een knip[oog naar het Engelse “costs just a bit”.