Bij veebedrijven bestaat op het terrein van de vermindering van emissies van nutriënten nog een forse opgave. De grootste bron van de actuele agrarische emissies is afkomstig van de percelen. Via projecten als Brabant BEWUST wordt gewerkt aan het verminderen van deze emissie.

Een kleinere, maar niet onbelangrijke bron, is afspoeling van het erf van (rund)veehouderijbedrijven. Uit onderzoek van de waterschappen blijkt dat erven van veebedrijven een belangrijke bijdrage leveren aan de totale emissie van nutriënten naar grond- en oppervlaktewater. Het gaat daarbij om perssappen uit voerkuilen, percolaat en mestdeeltjes.

Uit rapportages van de Kaderrichtlijn Water (KRW) blijkt dat de waterkwaliteit in Nederland nog niet op orde is. Een van de knelpunten die het halen van de KRW-doelen in de weg staan is de milieubelasting van nutriënten en gewasbeschermingsmiddelen uit de landbouw. Binnen de veehouderij zorgt erfafspoeling voor een grote emissie van nutriënten en zuurstofbindende (organische) stoffen naar het oppervlaktewater.

Om deze belasting terug te dringen zijn extra maatregelen nodig. Het kunnen enerzijds technische maatregelen zijn (dakgoten, opvangputten, gescheiden riool systemen, etc.). Anderzijds zijn managementmaatregelen ook van belang (veegschoon houden, scheiden schoon/vuil erf, etc.).

In 2027 moeten alle erven zodanig zijn ingericht dat er geen emissie kan plaatsvinden (overgangsmaatregel vanaf 2012). Tegelijkertijd geldt nu al dat er geen emissie mag plaats vinden. Op dit moment wordt door veehouderijbedrijven met name via good-housekeeping de verontreiniging zoveel mogelijk beperkt. Daar wordt nu regelmatig op gecontroleerd. Voor meer robuustere en structurelere maatregelen hebben bedrijven de tijd tot 2027. Via een pro-actieve aanpak en benadering kunnen de structurele, robuuste oplossingen op het erf 3 tot 5 jaar naar voren gehaald worden. Met het naderen van de eindtermijn van de KRW (eveneens 2027) wordt de controle intensiever.